| Tuesday, August 22, 2006 |
From: Panuakdet Suwannatat
To: khemarat@ji-net.com
Date: Aug 22, 2006 7:10 PM
Subject: Good bye, Khemarat
22 สิงหาคม 2549
สวัสดีเขมรัตน์,
ผมคุยกับคุณครั้งสุดท้ายทางเอ็มเอสเอ็น เมื่อ 24 มีนาฯ ผมทักทายคุณไปแล้วคุณตอบกลับมา แจ้งข่าวว่าคุณจะได้ไปทำงานเป็นหมอฟันที่โคราช เสียดายที่ผมไม่ได้นั่งอยู่ที่คอมพิวเตอร์ เราเลยไม่ได้คุยกัน
และเสียดายจริงๆ ที่ผมคงไม่มีโอกาสคุยกับคุณอีกแล้ว
คุณจากไปโดยกะทันหัน ไม่มีใครตั้งตัวได้ทัน ผมเองรู้สึกเสียใจและเสียดายชิวิตของคนเก่ง คนดี และคนขยันอย่างคุณ ถึงแม้ระยะหลังนี้เราจะไม่ค่อยได้คุยกัน
แต่เราก็เป็นเพื่อนสนิทกันในค่ายคอมฯ โอลิมปิก วันนี้ผมเสียใจเหลือเกินที่เพื่อนของผมต้องจากไปโดยไม่คาดคิด
ผมจึงเขียนอีเมลล์ฉบับนี้ถึงคุณ เพื่อระลึกถึงสิ่งดีๆ ทั้งหลายทีี่คุณเคยทำให้กับผม ให้เพื่อน ให้รุ่นน้อง ให้ประเทศไทย และให้กับโลกใบนี้
ถ้าในโลกของคุณมีคอมพิวเตอร์ที่ต่ออินเตอร์เน็ตได้ คุณคงได้อ่านเมลล์ของผม แต่ถ้าไม่มี ผมคิดว่าคนที่อาจจะทำให้มีได้ก็คือคุณ
ผมรู้จักคุณครั้งแรกในค่ายคอมพิวเตอร์โอลิมปิก ในฐานะเด็กค่ายหน้าใหม่ หนึ่งในแก๊ง รร.เตรียมอุดมฯ คุณกับผมต่างเพิ่งเริ่มหัดเขียนโปรแกรมด้วยภาษาปาสคาล แต่เวลาผ่านไปไม่นาน คุณก็ล้ำหน้าเพื่อนๆ หลายๆ คน โดยการเจริญรอยตามพี่แก้ว (ทั้งในแง่ความสามารถในการเขียนโปรแกรม .. และการกิน) ได้อย่างใกล้ชิด และรวดเร็ว
คุณเป็นคนเก่งที่ไม่ท้ิงเพื่อน คุณรู้ไหม? ทุกครั้งที่ผมกลับไปเล่าประสบการณ์ให้น้องๆ ที่สวนกุหลาบฯ ฟัง ผมจะบอกเสมอว่า ในค่ายฯ แม้จะเครียดแค่ไหน แต่ทุกคนไม่เคยทำตัวเหมือนเป็นคู่แข่งกัน ทุกคนช่วยเหลือเกื้อกูลกันอย่างดี โดยคิดว่าเราคนไทยเป็นทีมเดียวกัน คู่แข่งไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่อยู่ที่ประเทศอื่นๆ
หนึ่งในคนที่ทำให้ผมรู้สึกเช่นนั้น ก็คือคุณ
ไม่ว่าจะยุ่งกับการทำโจทย์แค่ไหน คุณไม่เคยปฏิเสธที่จะช่วยเหลือเพื่อน/รุ่นน้อง ไม่ว่าเขาจะเป็นเด็กเตรียมฯ เด็กสวนฯ เด็ก-ฯลฯ เวลาใครถามคำถาม คุณจะช่วยตอบ ช่วยอธิบายอย่างตั้งใจ จนกว่าผู้ถามจะเข้าใจแจ่มแจ้ง ซึ่งบางครั้งผมไม่เข้าใจ คุณก็จะไม่ยอมละความพยายาม จะยังคงอธิบายอยู่อย่างนั้น
นี่คือน้ำใจของคุณ คุณไม่ได้ช่วยเหลือใครแค่ตามมารยาท คุณช่วยเหลือด้วยความจริงใจ
เราได้รับคัดเลือกให้ไปแข่งขันในปีเดียวกัน คุณเป็นเพื่อนร่วมทีมที่สร้างความสมดุลระหว่างความเอาจริงเอาจังและความสนุกสนาน คุณขยันทำโจทย์ และสรรหาโจทย์มาให้เพื่อนๆ ทำ ในขณะเดียวกัน คุณก็ไม่ละเลยที่จะเล่นสนุกสนาน พูดคุยตลกเฮฮากับเพื่อนๆ
และพวกเราก็คว้าเหรียญกลับมาจากจีนได้คนละเหรียญ แม้ว่าต่างคนจะต่างเขียนโปรแกรม แต่ผมมองว่านี่คือทีมเวอร์ค ซึ่งคุณเป็นผู้เล่นคนสำคัญของทีม
หลังจากการแข่งขันโอลิมปิกฯ ผม ชิน และฆนัท ยังมีรายการแข่งขันย่อยอีกครั้งที่ฟิลิปปินส์ คุณก็ช่วยหาโจทย์มาให้ทำ และช่วยมาเป็นเพื่อนทำโจทย์ที่ ม.เกษตรฯ โดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทั้งที่ระหว่างนั้นคุณต้องยุ่งกับการเป็นนักศึกษาทันตแพทย์ก็ตาม
คุณไม่เคยทิ้งเพื่อน
และหนึ่งในเพื่อนของคุณคือคอมพิวเตอร์
แม้คุณจะเลือกเดินทางสายทันตแพทย์ คุณก็ไม่ทิ้งพรสวรรค์ทางด้านคอมพิวเตอร์ คุณประยุกต์ใช้มันเพื่อประโยชน์แก่วิชาชีพอยู่เสมอ ผมยังจำได้ว่าเราเคยพูดคุยกันเรื่องที่คุณพยายามเขียนโปรแกรมให้คอมพิวเตอร์ติดต่อกับเครื่องเอ็กซ์เรย์ฟัน
เพื่ออำนวยความสะดวกในงานวิจัยที่จะช่วยตรวจหาความผิดปกติทางทันตกรรมได้ง่ายขึ้น
ไม่ใช่แค่ผมที่จะเสียดายเพื่อนอย่างคุณ แต่ประเทศไทย -- ไม่ใช่สิ, โลกทั้งโลก -- ก็ต้องเสียดายทันตแพทย์ผู้ซึ่งในวันหนึ่งอาจค้นพบวิธีที่จะช่วยเหลือผู้คนนับล้าน อย่าง นทพ.เขมรัตน์ นิ่มปุญญกำพงษ์ เช่นเดียวกัน
คุณจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป
ม็อค / ผนวกเดช สุวรรณทัต
Mountain View, California
