Mock's blog

ตอนนี้สถานการณ์มันวุ่นวายเพราะมันมีหลายเรื่อง เกี่ยวกันบ้าง
ไม่เกี่ยวกันบ้าง ถูกเอามายำรวมกันมั่วไปหมด
แล้วก็ถูกใส่ไข่ตามเข้าไปด้วยความรู้สึกส่วนตัว ประเด็นสำคัญๆ
ก็อาจจะเป็นสิ่งต่อไปนี้...

1. ประเด็นที่เกี่ยวกับนายกฯ และรัฐบาล
- การแปรรูป กฟผ.
- เสรีภาพของสื่อ
- ความเคารพในพระราชอำนาจ

2. ประเด็นที่เกี่ยวกับคุณสนธิ
- การกล่าวพาดพิงถึงสถาบันพระมหากษัตริย์อย่างไม่เหมาะสม

ไม่ว่าเราจะเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วยกับประเด็นไหน
สิ่งสำคัญที่ต้องระวังก็คือ
อย่าเพิ่งเอาความรู้สึกในประเด็นหนึ่งมาเหมารวมไปเสียหมด
ว่าเราจะต้องรู้สึกไปในทางเดียวกันในประเด็นอื่นๆ ด้วย
การทำอย่างนั้นอาจทำให้เราไม่สามารถวิเคราะห์แต่ละเรื่องได้ด้วยใจยุติธรรม
และอาจนำมาซึ่งความรู้สึกที่นำไปสู่ความรุนแรง

สำหรับผมแล้ว เรื่องที่สำคัญที่สุดขณะนี้คงเป็นประเด็น "เสรีภาพของสื่อ"
ที่ถูกคุกคามอย่างหนัก ทีมกฏหมายของนายกฯ ไล่ฟ้องนักข่าวอย่างสนุกสนาน
เป็นนัยว่าจะทำให้นักข่าวคนอื่นๆ เกรงกลัวตามไปด้วย
แต่อย่างไรนั่นก็ยังไม่จัดเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุด
เพราะยังเป็นสิ่งที่ต้องผ่านกระบวนการของศาล (ซึ่งน่าจะยุติธรรม)
สิ่งที่น่ากลัวกว่าก็คือการคุกคามโดยไม่ผ่านกระบวนการยุติธรรม
อย่างเช่นการขอร้องให้กระทรวง ICT ปิดเว็บไซต์หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ
โดยอ้างเหตุผลด้านความมั่นคงของชาติ

เป็นเรื่องน่าคิดเหมือนกันว่า "ความมั่นคงของชาติ"
นี้ควรจะถูกนิยามอย่างไร
ความมั่นคงของพรรครัฐบาลนั้นเป็นเหตุผลที่จำเป็นหรือพอเพียงต่อความมั่นคงของชาติหรือไม่?
การกล่าวพาดพิงสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
ในแง่มุมใด/มากน้อยเพียงใดจึงจะจัดว่าเป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ?
สิ่งเหล่านี้ใครควรเป็นผู้ตัดสิน? ศาล? นายกรัฐมนตรี?
รัฐมนตรีว่าการกระทรวง ICT? หรือเจ้าหน้าที่ของบริษัท กสท.?

สื่อมวลชนก็เหมือนหูเหมือนตา เหมือนประสาทสัมผัสของประชาชน
หากประสาทสัมผัสนั้นขาดเสรีภาพแล้วประชาชนจะมีเสรีภาพได้อย่างไร
แน่นอนสื่อบางสื่ออาจมีจรรยาบรรณมาก/น้อย ต่างกัน
แต่นั่นควรเป็นเรื่องที่ปล่อยให้สื่อหรือประชาชนช่วยกันตัดสินกันเอง
ไม่ใช่ว่าควรถูกตัดสินด้วยผู้มีอำนาจสูงสุดเพียงไม่กี่คน

กรณีของคุณสนธิ ลิ้มทองกุล นั้นเป็นกรณีที่น่าสนใจ
เพราะคุณสนธิเองก็อาจจะมีความรู้สึกขัดแย้งส่วนตัวกับนายกรัฐมนตรี
ในการนี้หลายคนมองว่าคุณสนธิได้ใช้หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ
ซึ่งเป็นสื่อที่อยู่ในมือตนเป็นเครื่องมือต่อสู้กับความขัดแย้งนี้
และยังได้กล่าวถึงสถาบันพระมหากษัตริย์อยู่หลายครั้ง
บางครั้งก็น่าคิดว่าเป็นสิ่งที่เหมาะสมหรือไม่

ปัญหาก็คือว่า ใครควรเป็นผู้ตัดสินถึงความเหมาะสมในข้อนี้? ประชาชน?
สมาคมนักหนังสือพิมพ์? สื่อมวลชนทุกแขนง? ศาล? ฯลฯ ...
เราอาจถกเถียงกันถึงทางเลือกต่างๆ ได้มากมาย
แต่คำตอบไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ทุกคนคงเห็นด้วยว่าในระบอบประชาธิปไตย
ผู้ที่จะใช้อำนาจระงับการแสดงความคิดเห็นของสื่อนั้นไม่ควรจะเป็นบุคคลเพียงคนเดียวหรือกลุ่มเดียว
โดยเฉพาะอย่างเมื่อบุคคลนั้นมีพละกำลังสูงส่งอย่างที่คนอื่นไม่มีทางสู้ได้

เช้านี้ผมตื่นขึ้นมา มองเห็นข่าวพาดหัวหนังสือพิมพ์ The Nation ใจความว่า
"Supreme Commander Gen Ruengroj Mahasaranond gave a stern warning that
the armed forces will take action if Sondhi Limthongkul of Manager
Media Group did not stop involving monarchy in his criticism on the
premier."

ผมรู้สึกเสียวสันหลังอยู่ไม่น้อยเลย