| Sunday, October 30, 2005 |
ช่วงนี้อยากจะเขียนบทความเกี่ยวกับการเมืองบ้าง เกี่ยวกับนโยบายอะไรต่างๆ ของรัฐบาล ที่มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ทั้งส่วนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย โดยเฉพาะเรื่องที่อยากจะพูดมากที่สุดก็คงเป็นเรื่องของ 1) หนี้ และการพักหนี้/ยกเลิกหนี้ ของประชาชน และ 2) เสรีภาพสื่อ และจรรยาบรรณของสื่อ
แต่พอมาอ่านหนังสือพง หนังสือพิมพ์ ได้ยินข่าว + บทความ + ความคิดเห็น อะไรเยอะๆ เข้า ก็ยิ่งสับสน เกิดความอลหม่านในจิตใจ ไม่รู้ตูจะเชื่อใครดี ไม่รู้ตูจะเกลียดใครดี ไม่รู้ตูจะร่วมวงด่าใครดี รู้สึกว่าแต่ละฝักแต่ละฝ่าย ไม่ว่าเป็น ชาวบ้าน ชาวนา รัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี นักหนังสือพิมพ์ ตลอดจนพระสงค์องคเจ้า ต่างพากันเปิดศึกด่าๆๆๆ กันให้วุ่นไปหมด
ก็ดีครับ จริงๆ ผมเห็นด้วยกับการแสดงความเห็นอย่างเสรี ตรงไปตรงมา ไม่เก็บกด ไม่เสแสร้ง หนังสือพิมพ์เห็นอะไรไม่ชอบมาพากลในรัฐบาลก็ออกมาด่า ออกมาโวยวาย นายกเห็นนักหนังสือพิมพ์พูดจาเลอะเทอะ เกินเลย ก็มาด่าตอบ มาฟ้องเรียกค่าเสียหายสักสี่ร้อยห้าร้อย(ล้าน) ก็ว่ากันไป พระท่านเห็นนายก/รองนายก พูดจาไม่เข้าหู ก็ออกมาตักเตือนกันบ้าง ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา (ถึงแม้ภาษาที่ใช้ตักเตือนออกจะดูน่าตกใจไปบ้างก็เท่านั้นเอง)
ควรจะเครียดไหม? บ้านเมืองมีแต่คนทะเลาะกันแบบนี้? โถๆ อย่าไปเครียดเลยครับ ทำใจให้สบายดีก่า คิดในแง่ดี คิดซะว่า ดีออกน่า คนไทยพูดคุยกันมากขึ้น จะได้เข้าใจกันมากขึ้นไงล่ะ ความแตกต่างทางความคิดเห็น เป็นชนวนทำให้เกิดการพัฒนามิใช่หรือ?
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในเวลานี้ ผมคิดว่าไม่ใช่อยู่ที่ว่าเราสับสนจนไม่รู้จะเชื่อใครดี .. แต่กลับอยู่ที่การที่เราอาจหลงคารมฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจนตกไปเป็นเครื่องมือของฝ่ายนั้นโดยไม่รู้ตัวต่างหาก
หากเราหลงไปเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอย่างเต็มตัวในสถานการณ์การสาดโคลน(บางคนบอกว่ามันยิ่งกว่าสาดโคลน มันเหมือนสาด 2n+1 ซะมากกว่า) เช่นนี้ จะมีความเสี่ยงสูงมากที่เราจะใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล คิดฟุ้งซ่านต่อไป จนกระทั่งเราก็จะได้เข้าร่วมวงไพบูลย์ ช่วยกันสาดสิ่งปฏิกูลใส่อีกฝ่ายหนึ่งอย่างไม่ยั้งคิด
เอ .. ใครบางคนอาจจะถาม "ก็อีกฝ่ายแม่งเลวจริงๆ? ผมสาด 1,3,5,7,... ใส่มัน เป็นการไล่มันออกไป ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ?" ผมขอถามกลับ .. "เออ แล้วมันดีจริงๆ หรือ?"
ถ้ามีคนร้ายเข้ามาในบ้านคุณ แล้วคุณไล่เขาออกไปด้วยวิธีการนี้ สุดท้ายบ้านคุณจะเหลืออะไร? ผมว่ามันจะเหลือแต่สิ่งที่ congruent กับ 1 ใน modulo 2 อยู่เต็มไปหมด .... นี่คงไม่ใช่สิ่งที่น่าพึงประสงค์เท่าไรนัก
...................
ดังนั้น .. พอมาคิดๆ ดู สิ่งที่เราควรทำขณะนี้ ก็คือทำใจให้เป็นกลาง มองโลกในแง่ดีไว้ก่อนว่าทุกคนคงปรารถนาดีกับประเทศชาติกันทั้งนั้น แต่ว่าแต่ละคนมีความเชื่อไม่เหมือนกัน
- บางคนอาจะเชื่อว่าประเทศชาติจะดีผู้คนต้องเชื่อฟังผู้นำ
- บางคนอาจเชื่อว่าประเทศชาติจะดีประชาชนต้องมีสิทธิ์ด่าผู้นำอย่างไร้ขอบเขต
- บางคนอาจเชื่อว่า การที่เขาจะพัฒนาประเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด เขาต้องเข้าควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาล กองทัพ ศาสนา การไฟฟ้า สนามบิน ฯลฯ
- บางคนอาจเชื่อในหลักการกระจายอำนาจ เชื่อในความไม่น่าเชื่อถือในวิธีการรวมอำนาจไว้ที่คนคนเดียว
ฯลฯ
คนพวกนี้ บางคนเค้าไม่พอใจกันก็เลยด่าๆ กัน ก็เท่านั้นเอง
ด่าไปด่ามา เค้าอาจจะเข้าใจกันเองในที่สุดก็เป็นไปได้
เราเป็นประชาชนตาดำๆ ก็ยืนยิ้มๆ ดูอยู่ห่างๆ ไปเรื่อยๆ ดีกว่า
เกิดเป็นคนไทย ไม่มีวันอดตายหรอก
เดี๋ยวจะอดเมื่อไหร่ รัฐท่านก็เอาเงินมาแจกเราเอง 555 จะคิดมากไปทำไม!
แต่พอมาอ่านหนังสือพง หนังสือพิมพ์ ได้ยินข่าว + บทความ + ความคิดเห็น อะไรเยอะๆ เข้า ก็ยิ่งสับสน เกิดความอลหม่านในจิตใจ ไม่รู้ตูจะเชื่อใครดี ไม่รู้ตูจะเกลียดใครดี ไม่รู้ตูจะร่วมวงด่าใครดี รู้สึกว่าแต่ละฝักแต่ละฝ่าย ไม่ว่าเป็น ชาวบ้าน ชาวนา รัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี นักหนังสือพิมพ์ ตลอดจนพระสงค์องคเจ้า ต่างพากันเปิดศึกด่าๆๆๆ กันให้วุ่นไปหมด
ก็ดีครับ จริงๆ ผมเห็นด้วยกับการแสดงความเห็นอย่างเสรี ตรงไปตรงมา ไม่เก็บกด ไม่เสแสร้ง หนังสือพิมพ์เห็นอะไรไม่ชอบมาพากลในรัฐบาลก็ออกมาด่า ออกมาโวยวาย นายกเห็นนักหนังสือพิมพ์พูดจาเลอะเทอะ เกินเลย ก็มาด่าตอบ มาฟ้องเรียกค่าเสียหายสักสี่ร้อยห้าร้อย(ล้าน) ก็ว่ากันไป พระท่านเห็นนายก/รองนายก พูดจาไม่เข้าหู ก็ออกมาตักเตือนกันบ้าง ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา (ถึงแม้ภาษาที่ใช้ตักเตือนออกจะดูน่าตกใจไปบ้างก็เท่านั้นเอง)
ควรจะเครียดไหม? บ้านเมืองมีแต่คนทะเลาะกันแบบนี้? โถๆ อย่าไปเครียดเลยครับ ทำใจให้สบายดีก่า คิดในแง่ดี คิดซะว่า ดีออกน่า คนไทยพูดคุยกันมากขึ้น จะได้เข้าใจกันมากขึ้นไงล่ะ ความแตกต่างทางความคิดเห็น เป็นชนวนทำให้เกิดการพัฒนามิใช่หรือ?
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในเวลานี้ ผมคิดว่าไม่ใช่อยู่ที่ว่าเราสับสนจนไม่รู้จะเชื่อใครดี .. แต่กลับอยู่ที่การที่เราอาจหลงคารมฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจนตกไปเป็นเครื่องมือของฝ่ายนั้นโดยไม่รู้ตัวต่างหาก
หากเราหลงไปเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอย่างเต็มตัวในสถานการณ์การสาดโคลน(บางคนบอกว่ามันยิ่งกว่าสาดโคลน มันเหมือนสาด 2n+1 ซะมากกว่า) เช่นนี้ จะมีความเสี่ยงสูงมากที่เราจะใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล คิดฟุ้งซ่านต่อไป จนกระทั่งเราก็จะได้เข้าร่วมวงไพบูลย์ ช่วยกันสาดสิ่งปฏิกูลใส่อีกฝ่ายหนึ่งอย่างไม่ยั้งคิด
เอ .. ใครบางคนอาจจะถาม "ก็อีกฝ่ายแม่งเลวจริงๆ? ผมสาด 1,3,5,7,... ใส่มัน เป็นการไล่มันออกไป ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ?" ผมขอถามกลับ .. "เออ แล้วมันดีจริงๆ หรือ?"
ถ้ามีคนร้ายเข้ามาในบ้านคุณ แล้วคุณไล่เขาออกไปด้วยวิธีการนี้ สุดท้ายบ้านคุณจะเหลืออะไร? ผมว่ามันจะเหลือแต่สิ่งที่ congruent กับ 1 ใน modulo 2 อยู่เต็มไปหมด .... นี่คงไม่ใช่สิ่งที่น่าพึงประสงค์เท่าไรนัก
...................
ดังนั้น .. พอมาคิดๆ ดู สิ่งที่เราควรทำขณะนี้ ก็คือทำใจให้เป็นกลาง มองโลกในแง่ดีไว้ก่อนว่าทุกคนคงปรารถนาดีกับประเทศชาติกันทั้งนั้น แต่ว่าแต่ละคนมีความเชื่อไม่เหมือนกัน
- บางคนอาจะเชื่อว่าประเทศชาติจะดีผู้คนต้องเชื่อฟังผู้นำ
- บางคนอาจเชื่อว่าประเทศชาติจะดีประชาชนต้องมีสิทธิ์ด่าผู้นำอย่างไร้ขอบเขต
- บางคนอาจเชื่อว่า การที่เขาจะพัฒนาประเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด เขาต้องเข้าควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นรัฐบาล กองทัพ ศาสนา การไฟฟ้า สนามบิน ฯลฯ
- บางคนอาจเชื่อในหลักการกระจายอำนาจ เชื่อในความไม่น่าเชื่อถือในวิธีการรวมอำนาจไว้ที่คนคนเดียว
ฯลฯ
คนพวกนี้ บางคนเค้าไม่พอใจกันก็เลยด่าๆ กัน ก็เท่านั้นเอง
ด่าไปด่ามา เค้าอาจจะเข้าใจกันเองในที่สุดก็เป็นไปได้
เราเป็นประชาชนตาดำๆ ก็ยืนยิ้มๆ ดูอยู่ห่างๆ ไปเรื่อยๆ ดีกว่า
เกิดเป็นคนไทย ไม่มีวันอดตายหรอก
เดี๋ยวจะอดเมื่อไหร่ รัฐท่านก็เอาเงินมาแจกเราเอง 555 จะคิดมากไปทำไม!
