Mock's blog

แต่งเมื่อ 3:59 PM 5/17/2006 โดย Mock เนื่องในโอกาสงาน Grad Party ของสมาคมนักเรียนไทย ณ Carnegie Mellon

มองอัลลี เกนี่ ที่ฉ่ำเย็น
แลมองเห็น โมนองกะฮีลา ธาราใส
สองแม่น้ำ ที่ฉันรัก สุดหัวใจ
เธอรินไหล เลี้ยงเมืองนี้ ทุกวี่วัน

ต้องจากไป จากเมืองฟ้า พาใจเศร้า
เห็นอินคไลน์ ไต่ขึ้นเขา เฝ้าคิดฝัน
ก่อนเคยนั่ง ขึ้นลงเมาท์ วอชิงตัน
บัดนี้ฉัน ต้องร้างไกล ใจระบม

เห็นน้ำพุ ที่พอยต์ สเตทปาร์ก
แล้วไม่อยาก จะจากไป ใจขื่นขม
แลเห็นไซน์ เซนเตอร์ ยิ่งอกตรม
ก่อนเคยได้ เข้าไปชม นิทรรศการ

คิดถึงฟิปส์ คอนเซอร์ เวตอรี่
สวนดอกไม้ ชั้นดี สีหวานหวาน
คิดถึงเดฟ แอนด์แอนดี้ ที่วันวาน
เคยไปซื้อ ไอติมทาน จนพุงโต

คิดถึงวอ เตอร์ฟร้อนท์ แหล่งดูหนัง
ร้านอาหาร อร่อยจัง มากอักโข
คิดถึงร้าน ฮอทดอก นามดิโอ
ที่เคยสั่ง ฟรายส์คอมโบฯ มานั่งกิน

พูดถึงแคม ปัสฟูด อันสุดหรู
ยิ่งคิดถึง ซีเอ็มยู ใจถวิล
ชื่อเสียงเจ้า ขจรไกล ทั่วฟ้าดิน
ศาสตร์และศิลป์ เลิศแท้ มิแพ้ใคร

เคยร่ำเรียน (เกือบ)ทุกวัน จำได้มั่น
วีนของฉัน สวยล้ำเลิศ กว่าตึกไหน
เคยนั่งเล่น ในคลัสเตอร์ แสนสุขใจ
ทั้งเช้าสาย บ่ายค่ำ ย่ำราตรี

ดึกดื่นค่ำ ยันย่ำรุ่ง มิเคยปิด
วีนคลัสเตอร์ ยังคงฟิต สมศักดิ์ศรี
ทั้งลินิกซ์ ทั้งวินโดวส์ ล้วนมากมี
ให้เพื่อนพ้อง น้องพี่ ได้ใช้งาน

คิดถึงห้อง สมุด อีแอนด์เอส
แหล่งพิเศษ สารพัด วารสาร
ไว้ปิดหน้า ในเพลา ทิวากาล
หลังรับ'ทาน อาหารเที่ยง แล้วง่วงนอน

คิดถึงแหล่ง พบปะ กินข้าวปลา
กับผองเพื่อน นั่งนินทา ครูผู้สอน
หลีกไม่พ้น คือนิวเวลล์ ไซมอนฮอลล์
ที่พักผ่อน ยามพักเที่ยง ของพวกเรา

ทั้งคิดถึง ยูซี ที่ใหญ่ยิ่ง
เคยไปวิ่ง เอกเซอร์ไซส์ ไม่เงียบเหงา
เป็นที่ออก กำลังกาย ให้พวกเรา
ได้เวอร์คเอาท์ แสนสนุก สุขกายใจ

แต่เวลา ที่ผันผ่าน นานสี่ปี
ณ โรงเรียน ที่ฉันนี้ เคยอาศัย
กลับรู้สึก เหมือนสี่วัน เพิ่งผ่านไป
ต้องร้างไกล โรงเรียนรัก หักใจลา

ต้องจำลา ผองเพื่อน และรุ่นพี่
อีกรุ่นน้อง ที่แสนดี ถ้วนทั่วหน้า
เคยร่วมเรียน ร่วมเล่น ด้วยกันมา
ยามเจ็บป่วย ช่วยป้อนยา คอยดูแล

ถึงจากไกล แต่ใจ ยังครวญคิด
แม้ชีวิต ต้องก้าวไป ตามกระแส
เรายังคง ผูกพัน มิผันแปร
เป็นเพื่อนแท้ ตลอดไป ชะเอิงเอยยย (จบแล้ว)