Mock's blog

ผมห่างหายไปนานจากการเขียนบล็อก มิตรรักแฟนเพลงต่างเรียกร้องสอบถามกันมามากมายว่าเกิดอะไรขึ้น จดหมายที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างล้นหลามจนผมตอบไม่ทัน กอปรกับความเป็นห่วงเป็นไยจากผู้คนทั่วทุกสารทิศที่ถาโถมเข้ามาอย่างมิขาดสาย ทำให้ผมต้องลุกขึ้นมาเขียนบันทึกรายการนี้

ข้อความในย่อหน้าที่แล้วเป็นความจริงในประโยคแรก ... ส่วนประโยคที่เหลือนั้นจริงยิ่งกว่าจริง (พูดอีกอย่างคือ .. "เกินจริง")

เอาหละ เข้าเรื่อง

เรื่องที่อยากจะอัพเดตมากที่สุดคงจะเป็นเรื่องของการตัดสินใจเลือกมหาวิทยาลัย ซึ่งผมยินดีอธิบายขั้นตอนวิธีการการเลือก และเหตุผลที่ผมเลือก "คำตอบสุดท้าย" แต่โดยมารยาท ผมขอไม่อธิบายเหตุผลที่ผมไม่เลือกคำตอบอื่นๆ -- ใครอยากทราบโปรดพูดคุยเป็นการส่วนตัว :)

มันเป็นเรื่องน่าตลกเล็กน้อยที่การเลือกคราวนี้ยากเย็นกว่าที่คิด นับแต่วันแรกที่ได้ยินว่าผมติด UC Berkeley ผมก็เขียนบันทึกไว้ว่ามันเป็น "ข่าวดีมากที่สุดข่าวหนึ่งในชีวิต" และคิดไว้ว่าคงเป็นที่ที่ผมจะไปเรียนอย่างแน่นอน

แต่จนกระทั่งผมได้ยินข่าวจากอีก 6 แห่ง และจนกระทั่งผมได้ไป "เยี่ยมเยียน" มหาวิทยาลัย 3 แห่ง (รวมทั้ง Berkeley) ผมก็ได้กลับมานั่งคิดว่า "ข่าวดีมีมากกว่าหนึ่งข่าวแฮะ"

เป็นที่ยอมรับโดยไม่มีข้อโต้แย้งว่า UC Berkeley เป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งในบรรดาทางเลือกทั้งหมดที่ผมมี หากแต่การเลือกมหาวิทยาลัยครั้งนี้ผมต้องพิจารณาปัจจัยในหลายๆ ด้านควบคู่กัน เพื่อหาที่ที่ "เหมาะสมกับตัวผม" มากที่สุด

บางครั้งสิ่งที่ดีเลิศที่สุด อาจจะไม่ใช่สิ่งที่เหมาะสมกับเราที่สุด

ผมต้องมานั่งติดสินใจเปรียบเทียบระหว่าง Berkeley, UMD (University of Maryland), และ UCSB (University of California, Santa Barbara) ดังที่เขียนบันทึกไว้ในเรื่อง "รักพี่เสียดายน้อง"

ผมซื้อกระดาษแผ่นใหญ่ๆ มาสามแผ่น แต่ละแผ่นผมแบ่งเป็นสองซีก สำหรับเขียนข้อดี-ข้อเสีย ของแต่ละมหาวิทยาลัย เสร็จแล้วก็แปะไว้บนผนังห้อง

หลังจากนั่งเพ่ง นอนเพ่ง เดินเพ่ง กระดาษสามแผ่นนั้นอยู่ราวหนึ่งสัปดาห์ ก็ได้ข้อสรุปว่า UCSB หรือไม่ก็ UMD นี่แหละ ที่จะเป็นคำตอบสุดท้ายของผม กระนั้นก็ยังเลือกยากอยู่ดีว่าที่ใดจะดีกว่ากัน

จนวันหนึ่งผมตัดสินใจอย่างไม่เป็นทางการว่าจะเลือก UMD

ผมบอกตัวเองอยู่หลายครั้งว่า "เอาหละ ตัดสินใจแล้วนะ จะไม่เปลี่ยนใจแล้วนะ" ... แต่ทุกครั้งที่คิดเช่นนั้นก็จะมีเสียงโผล่ตามขึ้นมาในหัวทันทีว่า "โอ .. ไม่นะ แน่ใจแล้วหรือ?" และเสียงนี้โผล่ขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำอีก ไม่หยุดหย่อน

มันเป็นความลังเลอย่างหาที่สุดมิได้

จนในที่สุดผมตัดสินใจ กัดฟันตนเอง เอาหละน่ะ! เราต้องทำให้ความลังเลนี้หายไปด้วยการตัดสินใจอย่างเป็นทางการ (==เซ็นเอกสารตอบรับ) เสียที แต่ก่อนที่จะทำอย่างนั้น ด้วยความแอบเสียดาย UCSB อย่างสุดซึ้ง ผมจึงตัดสินใจเขียนอีเมลล์ฉบับหนึ่งขึ้นมา

ในนั้นผมเขียนหาอาจารย์ท่านหนึ่งที่ UCSB (ซึ่งเคยพูดคุยกับผมเมื่อวันที่ไปเยี่ยมมหาวิทยาลัย) มีใจความว่า "ผมกำลังลังเลอยู่มาก แต่คิดว่าคงจะตัดสินใจเลือก UMD แล้วนะครับ อาจารย์มีอะไรจะพูดส่งท้ายไหม?"

สามชั่วโมงต่อมา อาจารย์ตอบอีเมลล์ของผม ผมพิมพ์ออกมาอ่านได้สามหน้ากระดาษ

อ่านแล้วน้ำตาจะร่วง

เปล่า! อาจารย์ไม่ได้ตัดพ้อ ต่อว่า หรือพูดจาน้อยใจ หรือเล่นบทน่าสงสารดั่งละครน้ำเน่าแต่อย่างใด ตรงกันข้าม เขากลับเขียนมาเพื่อบอกให้ผมมั่นใจในประเด็นต่อไปนี้

• UCSB มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง และก้าวกระโดดเป็นอย่างมากในช่วง 2-3 ที่ผ่านมา
• งานวิจัยด้าน HCI ที่ UCSB กำลังขยายตัวอย่างรวดเร็ว และเขาต้องการกำลังสมองจากนักเรียน PhD อย่างพวกเรา
• นักเรียนทุกคนกระตือรือร้นที่จะสร้างสรรค์ผลงาน และได้รับการดูแลจากอาจารย์เท่าเทียมกันตั้งแต่วันแรกที่เดินเข้าสู่มหาวิทยาลัย ("...our students are active and fully equal members from day one.")
• เขาสนใจในประสบการณ์ของผม ซึ่งหมายความว่าโอกาสที่จะได้เริ่มต้นทำงานวิจัยที่นั่นอย่างรวดเร็วก็มีสูง
• ห้อง lab ใหม่ๆ อยู่ระหว่างการก่อสร้างด้วยงบประมาณมหาศาล

คำพูดเหล่านี้ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่า "ทิ้ง UCSB ไม่ลง" ยิ่งบวกกับความรู้สึกส่วนตัวที่ผมชอบ California (ชอบบรรยากาศ, ชอบภูมิอากาศ, ชอบอัธยาศรัยไมตรีของผู้คนที่นั่น (โดยเฉพาะที่ Santa Barbara)) ผมก็ยิ่งรู้สึกว่ามันคงยากเหลือเกินที่ผมจะตัดใจจาก UCSB

ผมเลยมานั่งคิดว่า ... "เอ แล้วทำไมผมต้องตัดใจ?"

ในเมื่อมันเป็นทางเลือกที่ผมอยากเลือก และผมก็มีสิทธิที่จะเลือก และตัวผมเองก็เป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียโดยตรงจากการตัดสินใจคราวนี้ ... ผมจะทิ้งทางเลือกที่ผมต้องการไปทำไม?

ผมจึง "ลอง" คิดเล่นๆ ก่อนว่า "เอ้อ... งั้นถ้าสมมติเราเลือก UCSB จะเสียดาย UMD มากแค่ไหน?"

เมื่อผมพิจารณาถึง ranking ของ UMD (โดยเฉพาะทางด้าน HCI ซึ่งเป็น Top 5 ), พิจารณาถึงความใหญ่ของ department และจำนวนอาจารย์ ก็ได้ข้อสรุปว่า .. "เอ้อ มันก็น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน"

แต่ก็แค่นั้น.. ครั้งเดียว ทีเดียว

มันเป็นเสียงที่โผล่ขึ้นมาตามหลัก เหตุ-ผล ว่า อืม มันน่าเสียดายนะ, สิ่งเหล่านี้เป็นของดีที่เราไม่เลือก มันก็ควรต้องรู้สึกเสียดายนะ ราวกับว่ามันโผล่มาจากสมองซีกซ้าย ไม่ได้โผล่มาจากความคิดนึก ความรู้สึก และจิตใจที่แท้จริงของตัวเรา

ผมหยิบกระดาษที่จดข้อดี-ข้อเสีย ของ UCSB ขึ้นมาดูอีกครั้งหนึ่ง ผมมองในฝั่งข้อเสีย และมองในอีเมลล์ของอาจารย์ ก็พบว่ามันหักล้างข้อเสียเหล่านั้นได้หมดเลย จากนั้นก็มองในส่วนของข้อดี มองไปก็ยิ้มไป "โอ มันช่างน่าไปเรียนเสียยิ่งนัก" แล้วก็ถามตัวเองว่า "เฮ้ .. เราจะคิดผิดได้อย่างไรที่จะเลือกไปเรียนที่นี่?" คำตอบคือ "โอ ไม่มีทาง"

คิดถึงคำพูดของคุณอาร์ทูโร่ (เจ้านายของผมที่ Google) ที่เล่าว่าตอนเขาเลือกมหา'ลัย เขาใช้หลักการว่า: "finding a place where I'd be happy to spend the next 5+ years and finding a professor/group that aligned my interests." มันก็ยิ่งชี้เข้าทาง UCSB

และคุณอาร์ทูโร่ยังทิ้งท้ายอีกว่า "what I can say is that whatever you do, you won't go wrong with those schools" ผมเลยยิ่งมั่นใจว่า UCSB นี่แหละคงจะเป็นคำตอบสุดท้าย

และในที่สุดผมก็เลือก UCSB เป็นคำตอบสุดท้าย, อย่างเป็นทางการ, โดยไม่ลังเล

จนถึงวันนี้ผมยังไม่รู้สึกสักนิดว่าตัวเองคิดผิด :)

วันหน้าวันหลังจะมาเล่าเรื่องราวต่างๆ ของ UCSB และเมือง Santa Barbara ให้ฟังครับ

ปล. อ่าน blog นี้เสร็จแล้วขอเชิญอ่าน mockpix.blogspot.com ด้วยครับ ที่นั่นผมโพสต์รูปภาพจาก Spring Carnival, และรูปภาพของขวัญวันเกิดที่เพื่อนๆ ผู้ใจดีมอบให้เมื่อต้นเดือน อ้อๆ!! และยังมีวิดิโอรายการ teen talk (ภาคพิสดาร) อีกด้วย! ไปดาวน์โหลดกันได้เลย [แต่ต้องใช้ password / ซึ่งถามได้จาก Mock -- ถ้าอารมณ์ดีจะบอกให้ 555]