Mock's blog

ร้านขายของ

กล่องรับบริจาคเงินช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากไฟป่าในภาคใต้ของรัฐแคลิฟอร์เนีย

ประตูทางออกจากร้านขายของ

คนชื่อโหลสี่คน สมชาย จอห์น สมหญิง แมรี่

บทสนทนา

แบงก์ $1 สี่ใบ ในมือของคนสี่คน

บทสนทนาที่ไม่มีใครได้ยินใคร

บทสนทนาในใจ

สมชาย: "จะเอาไปหักภาษีได้ไหมนะ?"

จอห์น: "น่าสงสารจัง ช่วยเขาหน่อย ขอให้ไฟสงบไวๆ ขอให้ไม่มีใครบาดเจ็บ"​

สมหญิง: "ทำบุญหน่อยดีกว่า ขอให้ผลบุญนี้นำพาให้ฉันถูกหวยสักทีเถอะ จะได้รวยมีบ้านริมทะเลอย่างพวกคนในมาลิบูบ้าง"

แมร่ี: "กล่องบ้าอะไรเนี่ยะ จะถึงมือผู้ประสบภัยหรือเปล่าก็ไม่รู้ เดี๋ยวพวกเจ้าหน้าที่ก็มุมมิบกันหมด เรื่องไรจะให้"

...
เวลาสองวินาที
...

สมชาย: "ไปบริจาคที่อื่นที่มีใบเสร็จดีกว่า"

จอห์น: "เอ๊ะ แต่รัฐบาลก็มีสตางค์ตั้งเยอะแยะแล้วนี่หว่า คงไม่ได้ขาดแคลนอะไร ... จะขาดแคลนได้ไงวะ ก็แม่งเอาเงินไปโยนทิ้งในอิรักเป็นล้านล้าน"

สมหญิง: "..​แต่คิดอีกที ถ้าบริจาคโดยหวังผลตอบแทนอย่างนี้ก็คงไม่ได้บุญ และคงไม่ได้อานิสงส์ให้ถูกหวย! งั้นเปลี่ยนใจเอา $1 ไปซื้อหวยดีกว่า เพิ่มโอกาสให้ตัวเอง"

แมรี่: "เอาน่ะ ถ้ามันจะมุบมิบก็ถือว่าเลี้ยงข้าวหมา ให้ไปละกัน ดอลเดียวเอง"